Eilandtour

Onze eilandtour begon om 9 uur ’s ochtends, toen we voor het Resort opgehaald werden. Onze gids van vandaag was een vrouwelijke Griek die af en toe nog wel eens moeite had met de Nederlandse zinsopbouw. Ze begon haar verhaal met alle bezienswaardigheden van de dag. Zo zouden we eerst naar het Asklepion gaan, daarna naar we het bergdorpje Zia, dan naar een wijnbrouwerij en hierna naar een heilige bron. Daarna zouden we gaan lunchen en dan nog een oude molen bezoeken.

En zo reden we dus als eerste naar het Asklepion, één van de oudste ziekenhuizen ter wereld. Aan het begin van de twintigste eeuw werd het opgegraven en nu is het één van de grootste toeristische trekpleisters van Kos. Toen we daar aankwamen moesten we eerst een kaartje kopen en daarna konden we naar binnen. Eenmaal binnen kregen we wat uitleg van de gids. Zij vertelde ons over het ontstaan van de heiligdom, wat later het ziekenhuis zou worden. Ook vertelde ze over de verschillende bouwwerken en hoe ze er vroeger waarschijnlijk uitzagen. Daarna hadden we nog wat tijd om zelf rond te lopen

Het ziekenhuis bestond uit verschillende terrassen. En voordat je bij het eerste terras kon komen moest je een grote trap op. Boven aan die trap had vroeger een enorme poort gestaan, daar was nu helaas niets meer van over. Op het eerste terras kon je de ruïnes zien van de slaapverblijven. Hier verbleven de zieken tijdens de behandeling, maar ook de artsen hadden hier hun verblijfplaatsen. Deze verblijven lagen aan de rand van het terras en in het midden was een groot plein.

Op het middelste terras stonden de heiligdommen. Je had er twee tempels en een altaar. De zieke mensen brachten hun offer altijd naar het altaar, maar naar verloop van tijd was het altaar te klein. Vandaar dat ze op het bovenste terras nog een tempel bouwden waar de mensen hun offers konden plaatsen. Achter dit derde terras was en is nog steeds een bos, wat vroeger natuurlijk als een heilig bos beschouwd werd.

Tegenwoordig is er niet veel meer over van het oude ziekenhuis. Je ziet nog wel de verschillende terrassen en hier en daar wat zuilen en beelden, maar geen gebouwen of iets wat er op zou lijken. Het Asklepion is dan ook door de jaren heen verwoest door aardbevingen en bezetters met een ander geloof.

Na het Asklepion bewonderd te hebben gingen we weer verder naar de volgende stop, het bergdorpje Zia. Dit dorpje ligt op 400 meter boven de waterspiegel en in het dorpje is een trap naar de kerk. Als je deze trap beklimt heb je een prachtig uitzicht op de kust en op het eiland Pserimos. Helaas was het kerkje gesloten toen wij boven aankwamen, maar het uitzicht was adembenemend

We besloten om  weer naar beneden te lopen en de winkeltjes te bezoeken. In Zia maken ze hun eigen olijfolie en hebben ze een kaneelachtige ranja, wat ze in iedere winkel verkopen. Ook verkopen ze hier, zoals overal op Kos, kruiden in zakjes. Speciale kruiden voor vlees, vis of pizza’s, maar ook alledaagse paprikapoeders en pepers. Als je dan zo’n winkeltje binnen komt gelopen ruikt het gelijk lekker.

Na een half uurtje rondgelopen te hebben stapten we weer de bus in. Tijd om naar de wijnbrouwerij te gaan. Op Kos heb je momenteel maar drie wijnbrouwerijen en wij zouden naar de modernste van de drie gaan. Onderweg vertelde de gids over de olijfbomen en wat het verschil is tussen zwarte en groene olijven. Ook vertelde ze nog wat over de andere bomen op het eiland. Veel bomen zijn hier namelijk voor de helft wit. De gids legde uit dat de bewoners een kalkmengsel op de bomen smeren om het ongedierte weg te houden. De bomen zouden daardoor langer leven.

Eenmaal aangekomen bij de wijnbrouwerij zag je de velden vol met druivenboompjes om de brouwerij heen liggen. Bij elke rij boompjes stond ook een bordje met daarop de wijn waarin de druif verwerkt zou worden.

Daarna liepen we naar binnen. Als eerste kwamen we in de receptie ruimte aan en kon iedereen gebruik maken van het toilet. Hierna liepen we door naar de werkplaats. Hier vertelde de gids ons hoe de verschillende wijnen gemaakt worden en welke instrumenten daarvoor gebruikt worden. Ook vertelde ze dat deze wijnbrouwerij zeven verschillende wijnen produceert, namelijk twee witte wijnen, één rosé wijn en vier rode wijnen. Deze wijnen zijn allemaal gemengde wijnen, wat betekent dat er twee of meer verschillende wijnen in één fles zitten.

Na de werkplaats gezien te hebben liepen we door naar de kelder, waar alle wijnen gebotteld en opgeslagen worden. De ruimte waar de rode wijnen liggen te rijpen was nagenoeg leeg, deze hadden ze eergisteren leeg gehaald.

Gelukkig had de kelder meerdere ruimten en zagen we in de andere ruimte de vaten en flessen wijn staan. Hier werden alle wijnen gebotteld en gestickerd en klaar gemaakt voor transport. Hier vertelde de gids dat zeker op onbewerkte witte wijnen een houdbaarheidsdatum zit. En omdat ze hier de wijnen niet bewerken met chemicaliën was dat zeker van toepassing. De witte wijnen van hier zijn maximaal twee à drie jaar houdbaar, daarna verandert de wijn in azijn en wil je hem niet meer opdrinken.

Toen iedereen de kelder gezien had liepen we weer naar boven en was het tijd om de wijnen te proeven. Als eerste legde de gids uit welke wijnen er in welke fles zaten. Ook vertelde ze over de prijswinnende witte wijn. Deze wijn had in 2009 namelijk de hoogste prijs gewonnen die een witte wijn kan winnen. Ook liet ze zien dat er brood, kaas en ham klaar lag, wat je bij de wijn kon eten.

Daarna hadden we ongeveer een half uurtje de tijd om alle wijnen te proberen. Wij hebben uiteindelijk de witte wijnen, de rosé wijn en één rode wijn geprobeerd. Op alle tafels stonden speciale spuugbakjes, maar niemand heeft deze gebruikt. De wijnen waren stuk voor stuk erg lekker en uiteindelijk besloten we om twee flessen mee te nemen. Hierna was het weer tijd om de bus in te gaan en een aantal mensen vielen dan ook in slaap van de combinatie van wijn en de door de Griekse zon opgewarmde bus.

Onze volgende stop was de bekende heilige bron van Kos. Deze bron heeft zeven verschillende kraantjes waar steeds weer ander water uitkomt. Omdat de Grieken overal mythen voor hebben, had ook deze bron zijn eigen mythe. Het verhaal gaat dat als een meisje of een vrouw met de klok mee uit alle zeven kraantjes drinkt ze over 9 maanden een baby baart. Drinkt een vrouw tegen de klok in uit alle zeven kraantjes, dan zal zij over negen maanden scheiden van haar man. Deze mythe is ontstaan doordat vroeger jongens en meisjes gescheiden gehouden werden. Ieder had zijn eigen taak en als ze oud genoeg waren konden ze eerst trouwen en dan pas het bed delen. De vaders van de meisjes hielden dit altijd goed in de gaten en gingen overal mee naartoe, behalve mee naar de bron. Vandaar dat vele jonge stellen in die tijd bij de bron afspraken en dan was daar negen maanden later ineens een baby.

De bron zelf was niet zo heel speciaal en als je niet zou weten dat het een heiligdom was, dan zou je er zo voorbij lopen. Achter de bron stond nog een nederzetting uit de oudheid, maar helaas mocht je hier niet naar binnen. Nadat iedereen van de bron gedronken had liepen we weer terug naar de bus. Onderweg vertelde de gids waarom de huizen hier nooit afgebouwd worden. Grieken beginnen namelijk met bouwen wanneer ze geld hebben en als dit geld dan op is dan stoppen ze met bouwen. Ze werken de huizen dan niet af, omdat ze weer verder willen gaan als ze geld hebben. Ook willen ze hun kinderen hoop geven, dat als zij ooit genoeg geld hebben dat ze dan verder kunnen bouwen. Volgens de gids was dit de echte reden en niet de belastingontduiking wat vele mensen dachten.

Eenmaal in de bus reden we naar Kefalos, de voormalige hoofdstad van Kos. Hier genoten we van een heerlijke lunch terwijl we prachtig uitzicht hadden op de zee. Het restaurant had zijn deuren naar het strand open geslagen en  de wind die naar binnen kwam was een welkome verkoeling.

Na de lunch reden we met de bus naar onze laatste stop, een oude, gerestaureerde molen. Deze molen werd lang geleden gebruikt voor het malen van graan, maar is tegenwoordig een toeristische attractie. In Bodrum hadden wij al soortgelijke molens gezien en daarom besloten we een ijsje te gaan eten met andere toeristen in plaats van de molen van binnen te bekijken. Achteraf hoorden we van anderen dat het lang niet zo indrukwekkend was als zij gehoopt hadden.

Eenmaal weer terug in de bus vertelde de reisleidster ons dat dit het einde van de tour was en dat we nu langs alle hotels zouden gaan om mensen af te zetten. Na een uur in de bus gezeten te hebben kwamen we weer aan bij ons Resort. Bij het uitstappen kregen we nog een presentje van de gids, de eed die de artsen af moesten leggen in het Asklepion. En zo eindigde voor ons de eilandtour. Al met al hebben we veel van het eiland gezien en zijn we door de dag heen wijzer geworden over het eiland Kos.